Koniki morskie zaliczane są do rodzaju Hippocampus, który wchodzi w skład rodziny igliczniowatych. W języku polskim koniki morskie nazywane są też „pławikonikami”. Określa się nią również gatunki należące do innych rodzajów, np. do rodzaju Phycodurus, które są tylko bliskimi krewniakami właściwych koników morskich. Ryby tego rodzaju mają jeszcze dziwniejsze kształty niż koniki morskie. Ciało pokryte jest licznymi liściokształtnymi wypustkami. Wygląd tych stworzeń doskonale odzwierciedla angielska nazwa: smoki morskie.
Środowisko naturalne koników morskich
Koniki morskie mieszkają przede wszystkim w strefie tropikalnej i subtropikalnej, w wodach oceanicznych, choć można je też spotkać w strefie umiarkowanej. Niektóre gatunki koników żyją w wodach słodkich i słonawych. Ich naturalnym siedliskiem jest rafa koralowa, lasy namorzynowe, a także wodorosty i trawa morska.
Wygląd koników morskich
Koniki morskie wizualnie w ogóle nie wyglądają jak ryby. Ich głowa wygląda jak łeb konia i ustawiona jest pod kątem w stosunku do reszty ciała. Ogon zaś bardziej przypomina ogon ssaka niż ryby: jest długi, ruchliwy, chwytny i pozbawiony płetwy. Nie mają łusek, lecz kostne płytki, które pokrywają całe ich ciało. Jeśli chodzi o płetwy, to zostały im tylko piersiowe i grzbietowa. Ciekawe jest to, że ich wypukłe oczy mogą poruszać się niezależnie od siebie. Pływają w pozycji pionowej. Ubarwienie koników morskich ma funkcję ochronną. Dzięki niemu upodabniają się one do otoczenia. Dodatkowy kamuflaż zapewniają również liczne wyrostki pokrywające ciało, dzięki którym ryba wygląda jak kawałek rafy lub strzępek glonów. Wielkość koników morskich wynosi od półtora centymetra (Hippocampus denise) do trzydziestu centymetrów (Hippocampus abdominalis).
Usposobienie koników morskich
Koniki morskie są spokojne i bardzo łagodne. Nie atakują innych mieszkańców akwarium, a same starają się ukryć przed wrogami. Większość czasu spędzają w ukryciu, przyczepione ogonem do roślinności lub korali. Ponadto koniki morskie nie są zbyt szybko pływającymi rybami, a to za sprawą pionowego ustawienia ciała i niewielkiej płetwy grzbietowej, która u koników morskich jest narządem ruchu.
Pod względem hodowli najlepiej zdecydować się na akwarium morskie jednogatunkowe, w którym za towarzyszy powinny mieć jedynie łagodne bezkręgowce. W zależności od tego, jaki gatunek koników mamy zamiar hodować, powinniśmy urządzić akwarium rafowe lub takie, które odwzorowuje lasy wodorostów.
Karmienie koników morskich
Koniki morskie odżywiają się głównie drobnymi organizmami planktonowymi. Nie polują też aktywnie, tylko czekają, aż pokarm sam do nich podpłynie, by następnie wciągnąć go do ryjka, wykonując przy tym ruchy ssące. Musimy o tym pamiętać, przy karmieniu i podawać pokarm blisko nich.
Młode koników morskich
Jak już zostało powiedziane, to samce zajmują się rodzeniem dzieci u koników morskich. U dojrzałego samca konika morskiego tworzy się na brzuchu specjalna torba lęgowa. W czasie godów samica składa do niej ikrę, która tam zostaje zapłodniona i rozwija się przez następne 2-4 tygodnie. Poród odbywa się zazwyczaj w nocy i może trwać nawet kilka godzin. Zależnie od gatunku może być ich od kilkunastu do kilkuset. Młode koniki morskie mają kilka milimetrów długości i od samego początku przypominają kształtem swoich rodziców. Od razu są też w pełni samodzielnie.
Ciekawą sprawą jest to, że koniki morskie od wieków mają duże znaczenie w medycynie ludowej Chin, Korei i Japonii. Odławia się je w ogromnych ilościach, suszy, proszkuje i przyrządza liczne medykamenty.